W czerwcu 2010r. byłam z Mamą na turnusie rehabilitacyjnym w Ustroniu Morskim – pierwszy raz od 50 lat razem na wyjeździe. Było fajnie, dobre warunki, dużo spacerów, wycieczki, dobre wyżywienie, sympatycznie. To także była próba tego czy dobrze nam razem. Dobrze było – bez konfliktów, miło. Dojazd PKS dojazd Mama zniosła dobrze.

Mama jeździła 2x w tygodniu czwartki-soboty na spotkania do kościoła na Nowolipkach, miała tam znajomych, koleżanki. Zapraszała ich także do domu przygotowując poczęstunek, dbając o gości. Sama także chodziła do członków wspólnoty na spotkania do domów. Modlitwa stanowi ważną część życia codziennego –Mama modli się codziennie ok. 1 godziny.

Wymieniłyśmy całą garderobę Mamy, płaszcze, kostiumy, sukienki, bluzki – to elegancka kobieta, dbająca o siebie szczególnie na wyjściowe sytuacje.
 Życie wspólne toczyło się spokojnie, kiedy pracowałam (w tygodniu i soboty) Mama starała się dbać o dom, robiła drobne zakupy, gotowała czasem część posiłków. Jadałyśmy razem oglądając telewizję. Do naszych rytuałów należały czwartki, kiedy z pracy wracałam kupując prasę (w tym Niedzielę) i po obiedzie piłyśmy kawę, czytałyśmy i rozwiązywałyśmy krzyżówki.
Planowałyśmy kolejne wyjazdy, lubimy morze. 

Pod koniec lutego 2014r. lekarka pierwszy raz położyła Mamę na leżankę i zbadała brzuch i bez przekonania dała skierowanie na USG.
Od 13 marca 2014 do 19 stycznia 2015 to czas ciężkiej choroby i cierpienia...
a miałyśmy jechać do Ustki ....